دانش صنعت
1. سطح بافت: دسته ها ممکن است سطحی بافت دار یا طرح دار داشته باشند که بازخورد لمسی را ارائه می دهد و چسبندگی را افزایش می دهد. این می تواند شامل اضافه کردن خطوط برجسته، نقاط یا اشکال دیگر بافت به مواد دسته باشد.
2. پوشش لاستیکی: یک پوشش لاستیکی یا سیلیکونی را می توان روی سطح دسته اعمال کرد. این پوشش بافت نرم و چسبناکی را ارائه می دهد که به راحتی در دست نگه داشته می شود، حتی زمانی که خیس باشد.
3. طراحی شیاردار: دسته ها ممکن است دارای شیارها یا فرورفتگی هایی باشند که مکان های طبیعی را برای استراحت انگشتان ایجاد می کند. این شیارها چسبندگی را بهبود می بخشد و از لیز خوردن انگشتان جلوگیری می کند.
4. شکل ارگونومیک: طراحی دسته ممکن است به شکلی ارگونومیک باشد تا به راحتی در دست قرار گیرد. منحنی ها، زوایا و خطوط می توانند به گرفتن ایمن تر کمک کنند.
5. مواد منحنی: مواد مورد استفاده برای دستگیره ها را می توان به شکل کانتور یا قالب بندی کرد تا شکل های تقویت کننده چنگ زدن ایجاد شود. این می تواند شامل خطوط یا برجستگی های مناسب با انگشت باشد که نگه داشتن ایمن را تقویت می کند.
6. افزودنی های ضد لغزش: تولید کنندگان می توانند مواد افزودنی ضد لغزش را در طول ساخت به مواد دسته اضافه کنند. این افزودنی ها بافت سطحی ایجاد می کنند که در برابر لغزش مقاومت می کند.
7. درج های TPR یا TPE نرم: برخی از دستگیره ها ممکن است دارای درج هایی باشند که از لاستیک گرمانرم نرم (TPR) یا الاستومر ترموپلاستیک (TPE) ساخته شده اند. این مواد سطحی راحت و بدون لغزش را ارائه می دهند.
8. بریدگی یا بریدگی انگشتان: بریدگی های انگشتی یا بریدگی هایی که به صورت استراتژیک روی دسته قرار می گیرند می توانند به انگشتان اجازه دهند تا دسته را با اطمینان بیشتری بگیرند و از لغزش جلوگیری کنند.
9. الگوهای برجسته: الگوهای برجسته، مانند برجستگی های کوچک یا نقطه، را می توان بر روی سطح دسته برای بهبود چسبندگی برجسته کرد.
10. سطح خرطومی: دستگیره ها ممکن است دارای الگوی سطح خرطومی یا متقاطع باشند که اصطکاک و چسبندگی را افزایش می دهد.3